[...τοLμάς...?]
Να μ' αγαπάς, να με σκέφτεσαι, να με γουστάρεις, να με νταντεύεις σαν παιδί, να με κοροϊδεύεις, να με κυνηγάς, να με κερνάς, να με φιλάς όσο κανείς άλλος, να μου στέλνεις πρόστυχα μηνύματα για καληνύχτα, να μου φέρνεις λουλούδια κάθε μέρα, να με κοιτάς στα μάτια, να σου φαίνεται χαριτωμένη κάθε αφηρημάδα μου, να με αφήνεις να σου κάνω ό,τι θέλω, να μου θυμίζεις ποια είμαι, να με γεμίζεις, να με πηγαίνεις βόλτα, να μου χαμογελάς, να με μαθαίνεις καινούρια πράγματα, να με μεθάς, να μην με αφήνεις να πίνω πολύ, να με προσέχεις, να με κάνεις να κοκκινίζω, να με φωνάζεις μωρό, να έχεις πάντα το πάνω χέρι, να με παίζεις τάβλι, να μου δίνεις δαγκωνιές απ΄ το σουβλάκι σου, να μου τραβάς τα μαλλιά, να με χτενίζεις, να μου πειράζεις τη μύτη, να με κρατάς από την πλάτη, να μου δαγκώνεις τα δάχτυλα, να μου βάζεις ηλίθιες ταινίες στην τηλεόραση, να με καλυτερεύεις, να μου μιλάς για πολιτική και για ποδόσφαιρο, να ΜΗΝ με πας ποτέ στο γήπεδο, να βαριανασαίνεις δίπλα μου, να μιλάς στην μάνα σου για μένα, να με μαθαίνεις ιστορία, να με έχεις πάνω απ΄ όλους, να μου δίνεις τσιγάρο, να με γυρνάς σπίτι το βράδυ, να με φιλάς στα φανάρια, να κορνάρεις κάτω απ΄ το σπίτι μου για να σε ακούσει όλη η γειτονιά, να με λες χαζούλι, να μου λες τα πάντα, να με ξυπνάς όταν έχω σχολή, να μου κάνεις τρελλές προτάσεις, να με γαργαλάς, να μου σφίγγεις τα δάχτυλα, να μ' αγαπάς, να μ' αγαπάς, να μ' αγαπάς…
Τολμάς?
Να σ' αγαπώ, να σε κοιτώ στα μάτια, να σε αγγίζω παντού, να σου χαμογελάω, να σε ακούω, να σε αφήνω στην ησυχία σου, να σου στέλνω πρόστυχα μηνύματα για καλημέρα, να σε "ενοχλώ" στη δουλειά σου, να σε πλένω, μα σου φτιάχνω τις φαβορίτες, να κοιμάμαι δίπλα σου, να σε θέλω, να μου λείπεις, να σου διαβάζω, να σε μαθαίνω αγγλικά, να σε αφήνω ελεύθερο, να σε μαλώνω άμα δεν τρως, να σου ανάβω το τσιγάρο, να σου παίρνω το τσιγάρο από το στόμα, να σου μιλάω στο τηλέφωνο στις 5 το πρωί, να σε λέω "αγόρι μου", να σε ξεκουράζω, να σου μαγειρεύω, να σε βοηθώ, να σε κοιμίζω πάνω μου, να σε ποθώ κάθε λεπτό της μέρας, να ανατριχιάζω και στο πιο απλό σου άγγιγμα, να σε βρίζω, να σε γουστάρω, να σε αφήνω χαλαρό, να σε βλέπω όταν παίζεις ποδόσφαιρο, να σε αφήνω να μου κάνεις ό,τι θέλεις, να είμαι η νοσοκόμα σου, να σε ξανακάνω παιδί, να σου δίνω κρασί απ' το ποτήρι μου, να σου δαγκώνω τα χείλη, να σου δίνω τις πιο απίθανες απαντήσεις, να σου ξύνω την πλάτη με τα νύχια μου, να σου κάνω μασάζ, να σου τραγουδάω (ηλίθια) τραγούδια, να σε πηγαίνω θέατρο, να σε λέω χαζούλη, να σε προσέχω, να σε λούζω, να σε κάνω να βγαίνεις τα Σαββατόβραδα που βαριέσαι, να σε ξυπνάω για την δουλειά, να σε χαζεύω όταν βλέπεις ειδήσεις στην τηλεόραση, να σε γαργαλάω, να σου σφίγγω τα δάχτυλα, να σε ζεσταίνω, να σ' αγαπώ, να σ' αγαπώ, να σ' αγαπώ…
Τολμώ.
posted by anarchitect @ 4:44 am
28 Comments:
Η τύχη χαμογελά στους τολμηρούς. Ομορφο κείμενο.
καλημέρα...
θέλει πολλά κιλά αρ.......@ για να μπορέσεις να δώσεις...
και δυστυχώς, υπάρχει έλλειψη...
αυτό το παντοτινό δίνω και ποτέ παίρνω είναι........ να μη πω τώρα και χαλάση η μέρα μου, σου, των κλπ.
να μου δίνεις δαγκωνιές απ΄ το σουβλάκι σου
Α, όλα κι όλα!
Σε αφήνω να φοράς τις παντόφλες μου, να σαλιαρίζεις με τα μποξεράκια μου, να κρεββατομουρμουρίζεις, να, να, να... αλλά μακρυά από το φαΐ μου γιατί θα γίνουμε από δυο χωριά!
... θα έλεγε ο Garfield :)
Καλή σας μέρα....!
@λύσιππος: Η τύχη χαμογελά στους τολμηρούς? Ή αλλάζει πεζοδρόμιο... Σ'ευχαριστώ!
@yio: Γνωρίζω....
@Θείος: Δεν σας εννοώ.... μάλλον "...μαλακία..." θα θέλατε να γράψετε.... Θα συμφωνήσω...!
@m13: Κι εγώ! Ευχαριστώ πολύ να 'σαι καλά...!
@alombar42: γι' αυτό λέω τολμάς???
ούτε παντόφλες, ούτε μποξεράκια (προτιμώ να σαλιαρίζω με το περιεχόμενο...), ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! ΟΥΤΕ ΚΡΕΒΑΤΟΜΟΥΡΜΟΥΡΑ!
Μας έχει καταστρέψει ο Garfield!
Λίγο μωρέ... πείνασα!
@morganaki: Εκεί είναι τα καλά....!
.....................®
Poets break the silence for Amsterdam's unmourned dead
From:Reuters
Sunday, 09 April, 2006
By Alexandra Hudson
AMSTERDAM (Reuters) - It took two weeks to discover the body of the 43-year-old who killed himself in an Amsterdam attic, leaving a note to say he couldn't take any more.
Abandoned by all who had known him, the man's sad, solitary life would have been echoed in a sad, solitary funeral, were it not for a poet he had never met.
Frank Starik leads a group of Amsterdam poets engaged in a highly unusual civic project -- attending the funerals of the city's unmourned dead and remembering them at the graveside with a specially-composed poem.
It spares people the indignity of a funeral without mourners, says Starik, a gaunt figure in a black jacket with an air of the Romantic poet about him.
"I want to give them back a life, a history," he said.
Amsterdam social services bury some 250 people a year, about 15 of whom leave no trace of relatives or friends. In such cases, the poets are called in.
"It makes us feel better that we can do something for the person who has died," said social worker Jeroen Ranzijn. The poems break the silence otherwise filled by a relative's eulogy.
The city is unique in the lengths it goes for such funerals.
"In Belgium -- just 100 miles away -- they barely collect the body," Ranzijn said.
In Amsterdam, his department provides a coffin and -- in a country with flowers in abundance -- a funeral bouquet. They even arrange for a song to be played, guessing what music the deceased may have liked from their possessions or ethnicity.
FLOWERS AND COFFEE
"Everyone in Amsterdam -- rich or poor -- should have a dignified funeral, with flowers, with coffee and some thoughts about their life," said Ranzijn.
"We are not responsible for how they lived, but we are responsible for them in death, and if they died in Amsterdam then they are one of us."
Mostly such deceased are elderly people who have outlived their companions, or asylum-seekers on the fringes of society. Occasionally, they have met a violent end.
Ranzijn attends the funerals and thinks they have the touch of a personal goodbye. That helped in the case of the suicide victim. The death shook him -- they were the same age.
Starik dismisses any suggestions that the poets are motivated by voyeurism, melancholy or a self-indulgent fantasy about death. For him, it is about restoring dignity to the dead and giving poetry a more socially-oriented purpose.
The poets are not out to collect juicy material for their art -- even though the theme of the lonely funeral has featured in works from 18th-century sentimentalist poetry to the Beatles' song "Eleanor Rigby".
Starik acknowledges there is a political aspect to the work.
"Part of the hidden agenda of this is that we have a very right-wing government, who are against foreigners, Muslims, and who are trying to reconstruct a society we had 50 years ago."
"This is not such a nice, tolerant country any more."
For migrants or asylum-seekers who die alone, the funerals are a chance to give them back their humanity and to consider their individual hopes and experiences in a climate contriving to demonise them and view them as a single mass, Starik says.
Dutch society is still reeling from the murder of filmmaker Theo van Gogh by a Dutch-Moroccan Islamist militant in 2004 which provoked an anti-Muslim backlash.
The murder of anti-immigration populist Pim Fortuyn in 2002 also saw mainstream political parties move to occupy his ground.
SCANT DETAILS
Usually only scant details are available to the poet about the individual, sometimes not even a name. Starik believes that if you know too much about someone it becomes harder to compose.
More often than not, simply the circumstances of their passing are striking and tragic, and worth remembering aloud.
One man, a stowaway, was found dead on arrival from Africa, crushed by the heavy doors of the ferry in which he had hidden. He had a small knapsack on his back with food and medication to see him through to the new life he hoped for abroad.
Starik began the graveside recitals at the end of 2002 and since then he and other poets have attended more than 50 funerals. He hopes the network of poets can one day cover the whole country.
The initial idea, Starik said, came from witnessing changing attitudes to death and funeral lore, and the fear that the burials of the lonely might seem all the more dismal.
"There was a time when death was looked upon in a very instrumental way. That has changed in the last decades particularly with the number of people dying young of AIDS. They knew death was coming and wanted new rituals," he said.
He admits he thought long and hard about how people would respond to the idea of a poet's presence.
"I did fear that there'd be people thinking 'it is bad enough if you die alone, but even worse if some poet shows up for your funeral'."
You did like my Sister Sarah Kane!!!
Lovely
οι περισσοτεροι φοβουνται μην καψουν την γουνα τους και ετσι μπαινουν αυτοματα στην κατηγορια δεν τολμω .
απ τα ωραιοτερα κειμενα που διαβασα , τυχερος μου φαινεται θα ναι οποιος τολμησει με σενα .
Σε ζηλεύω και εσένα και αυτόν. Εγώ δυστυχώς ανήκω σε εκείνον τον τύπο που περιγράφει ο Ντύλαν στο τραγούδι του It ain't me, baby. Καληνύχτα!
Καλησπέρα...
@npl: thnx baby!
@eparxiakosaloni: (έχεις πολύ μεγάλο username... ουφ!) Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ... Αλλά οι άνθρωποι συνήθως δεν τολμούν... We 'll just have to wait and see....
@antonis: Μην ζηλεύεις...
...Αν τα ζούσα, δεν θα τα έγραφα...
Απλά... καληνύχτα...
P.S. Το τραγούδι δεν το ξέρω... Θα το ψάξω όμως...! Ευχαριστώ!
Πολύ ωραίο κείμενο..πολύ!
Σ' ευχαριστώ Βασίλη.... :)
aaarrrghhh
νομίζω θα είμαι το άκυρο σχόλιο σε αυτό το ωραίο post αλλά θα πω:
πολλές απαιτήσεις... πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε όσο λιγότερες απαιτήσεις μπορούμε από τους ανθρώπους... τότε νομίζω κερδίζουμε τα περισσότερα και διατηρούμε την ισορροπία. δε διαφωνώ, απλά προβάλλω μία άλλη διάσταση του θέματος.
χαοτική η διάσταση που προβάλεις φίλε lykojohn.
εγώ το μόνο που ζητάω είναι ένα χάδι τρυφερό, μια ζεστή αγκαλιά, ενα γλυκό φιλί.
Καλημέρα...
Δεν μου κάνει καρδιά να γράψω άλλο post...
Λέω να το αφήσω όλη την Μ.Βδομάδα...
@uncleJack: γρρρρρρρ! (δείχνω δόντια τώρα... και νύχια)... Τί έγινε? αγριέψαμε?
@lykojohn: Όλα τα σχόλια ευπρόσδεκτα...!
Αν και δεν νομίζω πως είναι πολλές οι απαιτήσεις... είναι περισσότερο καθημερινές στιγμές που όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει, ή θα θέλαμε...
Οπότε όλα θα μπορούσε όλο αυτό το post να αντικατασταθεί με την φράση: "Τολμάς? Να ζεις την καθημερινότητα μαζί μου? Τολμάς?... Τολμώ."
Ούτως ή άλλως, ό,τι δίνεις (και τολμάς να δώσεις), πάιρνεις...
....Όχι?
@uncleJack, πάλι: συμφωνώ και επαυξάνω!
Δεν καπνίζω πλέον, αλλά αν κάπνιζα και μου έπαιρνες το τσιγάρο από το στόμα θα σε σκότωνα.
...Αλλά ας αφήσουμε τις μλκιες. Πού μένεις, είπαμε; Θέλεις να πάμε για κανένα ποτάκι; είμαι καλό παιδί και από σπίτι, κάνω και καλό μασάζ! :)
@morgana: χμμμμμ.... είναι λίγο παραπάνω.... να τ' αφήσω?
(μα γιατί μιλάμε?)
@gelial: δεν τολμάς εεε?
updayed: "να σου παίρνω το τσιγάρο από το στόμα, για μία τζούρα, αλλά να στο ξανάδινα πίσω, μετά..." δεν ακούγεται και πολύ ποιητικό, έτσι?
Το λέω καθαρά: "να με κερνάς", κερνάς??? μα τί παιδί μάλαμα είσαι εσύ? ώστε και μασάζ?
ναι συμφωνώ. ότι τολμάς να δώσεις θα πάρεις. χαοτική η διάσταση του όντως. και όντως μιλάμε για απλά και καθημερινά πράγματα. οπότε... είμαι εκτός θέματος!!! :)
εγώ μάλλον αναφερόμουν σε άλλα πράγματα και άλλες καταστάσεις. ήταν και αργά όταν το έγραψα, ήμουν κουρασμένος... μη με παρεξηγείτε.
επίσης έχω μια απορία που μου δημιουργήθηκε από το πολύ έξυπνο ψευδώνυμο σου:
είσαι:
α. μία αρχιτέκτων?(an architect)
β. αναρχική αρχιτέκτων? (anarchy & architect)
γ. αρχιτέκτων που σχεδιάζει άναρχα? (anarchy & architect)
δ. αναρχική και μέλος τεκτονικής στοάς(!!!!)? (anarchi-tect) [τέκτονας - (ο) ουσ. (Κ τέκτων, -ονος) οικοδόμος ή ξυλουργός | μέλος τεκτονικής στοάς, μασόνος]
ε. όλα τα παραπάνω
ζ. άλλο (παρακαλώ προσδιορίστε)
η. "προσωπικό δεδομένο, κάνε πίσω μάγκα!"
θ. "τι μαλακίες ρωτάς ρε φίλε?"
πάω να κάνω καφέ! με μπόλικα παγάκια!
Προς θεού!
Δεν παρεξηγούμε τίποτα!
...Ήταν αργά όταν έγραφα κι εγώ αυτό το post... απλά, καταλαβαίνω...
α. ναι
β. ναι (λέμε τώρα)
γ. ναι
δ. οχι (αλλά θα το ξανασκεφτώ)
ε. σχεδόν
(μας λείπει το "στ")
ζ. όχι
η. όχι
θ. μμμμμ....
Ο καφές χωρίς γάλα, έχουμε νηστεία.
Όλο το κείμενο μ αρεσε εκτός από το ρήμα!
Δεν είναι θέμα τόλμης αλλά γενναιοδωρίας και συγκέντρωσης (focus στον άλλον).
Άμα είσαι τσιγγούνης ;;;
Άμα είσαι οπουδήποτε αλλού παρά στο τώρα;;;
Αρκεί να είσαι απλώς τολμηρός ;
Είναι εύκολη η Τόλμη (γεμίσαμε τολμηρούς).
Η διαθεσιμότητα όμως προς τον άλλον;
Σχεδόν φαντασίωση είναι ένα τέτοιο κείμενο από μια γυναίκα.
Χτίζε!
Δεν το βλέπω έτσι... ακριβώς...
Απαντήσεις: Τολμάς να είσαι γενναιόδωρος? Τολμάς να κανεις focus? Τολμάς να μήν είσαι τσιγγούνης? Τολμάς να ζεις στο τώρα?
Τολμάς να ζήσουμε μαζί την φαντασίωση???
ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΖΕΙΣ?
....... :)
Καλά όλα τ'άλλα, αλλά γιατί να σου μαθαίνει ιστορία;;;
Ααααααααααααχ κι εμένα μου αρέσουν οι φαβορίτες πάντως!!!
γειά σου!!!!!
φαβορίτες φορέβερ!!!
Δάκρυσα. Ας το είχα διαβάσει δυο χρόνια πρίν... Έστω, ποτέ δεν είναι αργά...
@Ανώνυμε/η: Ευχαριστώ πολύ που μου άφησες σχόλιο σε παλιό (αλλά καλό) μου post.
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όταν το ξαναδιαβάζω δακρύζω.
Μακάρι να το διάβαζαν και κάποιοι άλλοι...
@anarchitect: Δεν έχεις παρά να το στείλεις εκεί που νομίζεις.... Άν ντρεπεσαι το στέλνω κι εγώ :P
Post a Comment
<< Home